Evaluation of results of complex treatment of Paget???s disease of bone

Choroba Pageta koÅ›ci jest ograniczonÄ…, ogniskowÄ… chorobÄ… metabolicznÄ… szkieletu charakteryzujÄ…cÄ… siÄ™ nadaktywnÄ… przebudowÄ… kostnÄ… z przewagÄ… procesów resorpcyjnych, okresowo z wyraźnie zwiÄ™kszonÄ… osteogenezÄ…, doprowadzajÄ…cÄ… do znacznego zaburzenia struktury i ksztaÅ‚tu koÅ›ci. Należy do nieczÄ™sto wystÄ™pujÄ…cych schorzeÅ„, ale stanowi istotny problem diagnostyczny i leczniczy. DominujÄ…cymi jej objawami sÄ… bóle kostne i stawowe, Å‚ukowate deformacje koÅ›ci dÅ‚ugich, zmiany w obrÄ™bie czaszki, zÅ‚amania patologiczne oraz uciskowe objawy neurologiczne. Diagnostyka choroby Pageta koÅ›ci obejmuje badanie scyntygraficzne, majÄ…ce na celu lokalizacjÄ™ ognisk patologicznych oraz zajÄ™cie czaszki, badanie radiologiczne dla okreÅ›lenia typowych zmian oraz badania biochemiczne gospodarki wapniowofosforanowej i metabolizmu kostnego. Badania histopatologiczne nie majÄ… znaczenia dla postawienia rozpoznawaniu tej choroby, sÄ… jednak konieczne w przypadku podejrzenia transformacji nowotworowej w obrÄ™bie ogniska. Leczenie choroby Pageta obejmuje dwa zagadnienia: terapiÄ™ krótkoterminowÄ…, której celem jest szybkie zmniejszenie dolegliwoÅ›ci bólowych lub objawów neurologicznych oraz terapiÄ™ dÅ‚ugoterminowÄ… ocenianej zmniejszeniem aktywnoÅ›ci metabolicznej tkanki kostnej; jej celem jest zmniejszenie ryzyka wystÄ…pienia deformacji, zÅ‚amaÅ„ i wtórnych zmian zwyrodnienionych, bólu oraz nowotworzenia. NajwiÄ™kszÄ… skuteczność w tym zakresie przypisuje siÄ™ bisfosfonianom, a w szczególnoÅ›ci rizedronianowi, pamidronianowi i zolendronianowi. Praca jest omówieniem wyników i ustaleniem zasad kompleksowego (farmakologicznego i chirurgicznego) leczenia choroby Pageta koÅ›ci w materiale Katedry i Kliniki Ortopedii i Traumatologii NarzÄ…du Ruchu Akademii w Warszawie. W koÅ„cu 2005 roku zebrano i opracowano wieloskÅ‚adnikowe dane o 62 pacjentach z osteitis defromans zgromadzone w latach 1998-2004. U 28 spoÅ›ród nich rozpoznanie kliniczne postawiono wczeÅ›niej, przed objÄ™ciem opiekÄ… przez zespóÅ‚ Poradni, w tym u 18 – chorobÄ™ wykryto w Klinice. U pozostaÅ‚ych 34 pacjentów caÅ‚Ä… diagnostykÄ™ przeprowadzono w Klinice i tu ustalono ostateczne rozpoznanie. W grupie badanej znalazÅ‚o siÄ™ 29 mężczyzn w wieku Å›rednio 63,8 lat (± 6,69, zakres 50-78) oraz 33 kobiety w wieku Å›rednio 60,7 (± 9,48, zakres 34-80). Stosunek %/& wynosi 0,88. Nie stwierdzono żadnego przypadku rodzinnego wystÄ™powania schorzenia. DecyzjÄ™ o wÅ‚Ä…czeniu leczenia antyresorpcyjnego podjÄ™to w 27 przypadkach (43,5% z 62). Stosowano farmakoterapiÄ™ z wykorzystaniem bisfosfonianów: rizedronianu podawanego doustnie w dawce 30 mg dziennie przez 2 miesiÄ…ce u siedmiu pacjentów i pamidronianu podawanego dożylnie we wlewie kroplowym w dawce 120 mg w ciÄ…gu dwóch kolejnych dni u 20 pacjentów. W trakcie trwajÄ…cej Å‚Ä…cznie 86 miesiÄ™cy obserwacji nie wystÄ…piÅ‚y żadne nowe powikÅ‚ania zwiÄ…zane z chorobÄ… podstawowÄ…. W wyniku przeprowadzonej analizy materiaÅ‚u oraz w oparciu o dane literaturowe przygotowano algorytm diagnostyczno-terapeutyczny, który zostaÅ‚ wdrożony do stosowania w codziennej praktyce klinicznej.